عشرت كشيم ورنه به حسرت كشندمان       ...............          روزي كه ازين جهان به جهان دگر شويم

۱۳۹۰ اردیبهشت ۱۲, دوشنبه

مرخصي تشويقي اجباري

اول فكر كردم وقتي رييس دولت 10 روز مملكت رو به حال خودش رها ميكنه به طور منطقي ما هم بايد تعطيل مي كرديم و مي رفتيم خانه و از مرخصي به وجود آمده نهايت استفاده را مي كرديم. ولي وقتي فكر كردم ديدم چه طور مي شد مملكت را تعطيل كرد.هرچه باشد اين جور كارها در مرام آقاي دكتر بود و ايشان هم كه در آن ايام كذايي رفته بودند براي تمدد اعصاب و اين گونه بود كه ما در غياب رييسمون! و در فراغشان!‌ به كار ادامه داديم.
پيشنهاد مي كنم حالا كه مملكت مجدداً‌ داراي سر و سامان شده و دكتر با روحيه بسيار قوي و دشمن شكن به سركار برگشتن و با توجه به اينكه در غياب ايشان ما،‌جامعه كارمندان فعال!،‌ با تمام توان تلاش كرديم تا جاي خالي ايشان در رتق و فتق امور مملكت حس نشود... و باز با توجه به توان كاري بالاي ايشان؛‌براي مدت 10 روز همه كارمندان زحمتكش را بفرستند مرخصي تشويقي- شما بخوانيد تمدد اعصابي-
خداييش بد پيشنهادي است؟

۲ نظر:

Unknown گفت...

نه. چرا بد باشه. خیلی هم خوب. ولی اگه رفتین و رفقا زیرآبتون رو زدن و خواستن کله پاتون کنن از من نیست ها. اون وقته که خودتون با پای خودتون بر می گردین سره کار. میگید نه؟ از هر کی میخای بپرس

پیر فرزانه گفت...

خداییش ، اون ده روز با انگیزه تر کار نمی کردید . ما که اینطور بودیم . آخه جالبه ده روز قهر آقای رئیس مصادف شده بود باپانزده روز حج رفتن مدیرعامل نازنین ما و ما انگیزه مان مضاعف شده بود برای کار کردن بی سر خر.