دم در، درست جلوي نگهبانان، جايي كه دو بار كارت ورودي اش را چك ميكنند؛ برخلاف اصرار هاي خبرنگار تقاضاي مصاحبه را رد مي كند اما منتظر ميشود تا دوستش لطفي به خبرنگار منتظر بكند و جواب تنها سوالش را بدهد.
دانشجو كيست؟
جواب دوست مذكور هرچه كه بود ( بيچاره آدم خيلي ساده ايه ، فك نكنم جواب ناجوري داده باشه) به مذاق كارگردان خبر خوش نيامد و كاتي گفت و برگه اي رو به شكل توهين آميزي جلوي دوست ِدوست ما گرفت كه يعني از روي اين بخون. رفيقمان هم رو ترش كرد و رفت.تا اينجاي كار كه هيچ چيز عجيب و تازه اي نبود. فقط از ديروز دارم با خودم فكر مي كنم اين بابا با چه رويي اومده جلوي در نماد دانشگاه هاي كشور و از دانشجويانش داره اين سوال رو با اين شكل مي پرسه ؟
انگار يادش رفته كه دانشجو هرگز از روي هيچ دست نوشته اي نمي خواند.
زيرنويس:
ياد اين گفته دكتر شريعتي افتادم كه ميگه : دانشجو چون مرديست ايستاده به قد قامت نماز . مشغول به كار كه مي شود ركوع مي رود . زن كه مي گيرد سجده مي كند و بچه دار كه مي شود ديگر سر از سجده بر نميدارد.
و همه اينها يعني اين كه خلاصه دانشجو را نمي شود تطميع يا تهديد كرد
۳ نظر:
یادت هست پارسال قبل از انتخابات که مثلا تریبون آزاد صداو سیما می رفت دانشگاه ها برای تهیه به اصطلاح گزارش ، دانشجوها با چه فضاحتی دمشان را می گرفتند و می انداختنشان بیرون. حالا هم باید همین کار را بکنند.تا یادشان باشد که همانطور که آنها بعد از این همه ماجرا ، عوض نشده اند . دانشجوها هم همان هستند که بودند.
الان چند سالی میشه که از فضای دانشگاه دورم. صبح که میومدم تو تاکسی ترانه یار دبستانی من رو پخش می کرد. آوای اون، علی رغم صلابتش باعث شد غم غریبی تو دلم چنگ بزنه و منو ببره به تحصنات صنفی و سیاسی دوران دانشجویی. چقدر دلمون خوش بود! وقتی به مقصد رسیدم خواستم ترانه رو دانلود کنم و تا شب چند بار دیگه خاطراتم رو باهاش مرور کنم. جالبی قضیه این بود که خیلی سخت پیداش کردم، چون اکثر لینکهاش فیلتر بود. یه قول دوستی آخر سر نفهمیدیم این ترانه بالآخره چه جوریاست؟!! به یاد تمام زمزمه کنندگان این ترانه که روز دانشجوی امسال دیگه در بین ما نیستند.
این جستجوی دانش به همراه جستجوی حقیقت است که باعث شده هنوز هم بایستسم استاده به قامت مردی در نماز
ارسال یک نظر