عشرت كشيم ورنه به حسرت كشندمان       ...............          روزي كه ازين جهان به جهان دگر شويم

۱۳۸۹ آذر ۱۰, چهارشنبه

مردی در برابر مجلس


اسم ها در تاریخ می مانند به خاطر کاری که کردند، حرفی که زدند، کاری که به موقع انجام ندادند، حرفی که نزدند، کاری که در موردشان انجام دادند، حرفی که درباره شان زدند و ...
هر اسم به هر دلیلی که در تاریخ ثبت شده باشد، به همراهش کلی اسم و خاطره دیگر به همراه می آورد.مثلاً اسم کوروش یادآور بزرگ مردی، عدالت، رفاه و ... است یا اسم مصدق نشانگر تلاش، پیروزی و در عین حال سکوت و نامردی است و همین طور مدرس...
اسم مدرس اول از همه می شود قانون، می شود مجلس، مردم، جمهوری و الخ. بعد یادت می آید سوتی تابلوی جریان حاکم را در راه ندادن مدرس به مجلس و اعتراض وی. آن جا که می گوید : "مگر می شود من در حوزه انتخابیه خودم هیچ رأیی نیاورم؟ پس آن یک رأی که خودم به خودم دادم کجا رفت؟ " و آن وقت تازه باید به این اندیشید که آیا جریان حاکم واقعاً حواسش نبوده یا اینکه می خواسته ثابت بکند توانایی های بی پایانش را و سکوت بی پایان تر مردم را و ضعف مدرس را و ... . اینگونه مدرس می تواند بشود نماد اعتراض و هزار نماد دیگر...
همه این یادآورها و نشانگرها برداشت های خودم است از شخصیت های تاریخی؛ جز این یک جمله مدرس که ...
" سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست."
همین جمله که هزار بار شنیده ایم و خوانده ایم و دیده ایم.چه قدر این جمله ساده بود. همین یک جمله شد دلیل تداخل سیاست و دیانت. اما چه قدر راست گفت آن بزرگ مرد که امروز هم دیانت ما عین سیاست ماست و برای اثبات این مدعا نیم نگاهی به این جامعه مسلمان کافی است.
زیرنویس:
  • به نظرتان مجلس نشینان امروز، هر روز که از برابر مدرس رد می شوند، رویشان می ماند از برابر تگاهش رد شوند؟ یا نکند که او سالها باشد بی صدا در برابر مجلس به تحصن ،بی صدا ، نشسته باشد؟
  • عکس - که حدود یک ماه پیش گرفته شده - از میدان قدیم مجلس است که در شهرک سینمایی برپاست. میدان همان بود و پایه مجسمه هم همان و عصای دست هم همان، فقط خود مجسمه عوض شده در این سال ها. مدرس به جای رضاخان.کاش عوض کردن جای مدرس با رضاخان هیچ وقت یادمان نمی رفت.




۲ نظر:

زاغچه گفت...

امروز هم دیانت ما عین سیاست ماست

حالا فکر کن سیاستی هم که ما پیش می گیریم دقیقا عین همین دیانتمون باشه:
دیانتی که به خاطر سیاسته، دینداری ای که فقط به ظاهر و از روی سیاست باشه

پیر فرزانه گفت...

کاش تاریخ هیچوقت یادمان نمی رفت . کاش رفتنها و آمدنها ی جایش هیچوقت یادمان نمی رفت .
اما یادمان باشد اگر امروز مدرسی در مجلس نداریم به جایش وکیل الدوله ها همانی هستند که بودند . فقط یک دولت آمده جای دیگری .